نام انگلیسی
نام فارسی
موارد مصرف
سوخت خودرو
حلال
کاربردهای پزشکی و گندزدایی ( به دلیل نفوذ فوق العاده به داخل منافذ و حفره ها و از بین بری باکتری های گرم مثبت و منفی و باکتری های مقاوم به اسید با غلظت ۷۰ تا ۸۰ درصد)
تاریخچه
روش تهیه
آبدارکردن آلکنهای بدست آمده از کراکینگ نفت.
فرایند السک از آلکن‌ها، مونوکسید کربن و هیدروژن.
تخمیر کربوهیدرات‌ها.
علاوه بر این سه روش اصلی، روش‌های دیگری نیز با کاربرد محدود وجود دارند. به‌عنوان مثال، متانول از هیدروژن‌دار کردن کاتالیزوری مونوکسید کربن بدست می‌آید. مخلوط هیدروژن و مونوکسید کربن با نسبت ضروری، از واکنش آب با متان، آلکانهای دیگر، یا زغال سنگ در دمای بالا بدست می‌آید.
کیفیت
هیدروژن‌زداییاز راه هیدروژن‌زدایی الکل‌ها می‌توان اتر به دست آورد.
واکنش‌های هسته‌دوستیگروه هیدروکسیل الکل یک گروه ترک‌کنندهٔ خوب است و سبب می‌شود که الکل‌ها بتوانند در واکنش‌های هسته‌دوستی شرکت جویند.
استری شدنالکل با اسیدهای آلی در محیط اسیدی به آهستگی تشکیل استر می‌دهد.
اکسایشالکل‌های نوع اول می‌توانند در واکنش‌های اکسایش تبدیل به آلدهید و پس از آن تبدیل به کربوکسیلیک اسید شوند هرچند که الکل‌های نوع دوم در واکنش‌های اکسایش تنها تبدیل به کتون می‌شوند ولی الکل‌های نوع سوم در واکنش‌های اکسایش شرکت نمی‌کنند.
الکل‌های نوع اول می‌توانند بدون واسطه نیز به روش‌های زیر به کربوکسیلیک اسیدها تبدیل شوند:
با حضور پتاسیم پرمنگنات (KMnO4).
PDC در DMF.
اکسایش جونز
اکسایش هنس
روتنیوم تتراکسید (RuO4).
یک الکل با دو عامل مجاور می‌تواند در مجاورت سدیم پراکسید(NaIOsub>4) یا سرب تترااستات (Pb(OAc)4) پیوند کربنش گسسته‌شده و به دو کربوکسیلیک اسید تبدیل شود.
الکل‌ها و فنول‌ها این بخش از این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
اگر گروه هیدروکسیل الکل به کربنی که روی یک حلقهٔ آروماتیک است، متصل باشد آنگاه به آن فنول گویند که در دستهٔ دیگری از ترکیب‌ها دسته‌بندی می‌شود و ویژگی‌های متفاوتی از الکل‌ها دارد.
محل اثر
اتانول
اتر
اسید کربوکسیلیک
استر
الکل صنعتی
تهیه الکل‌ها
خواص فیزیکی الکل‌ها
منابع صنعتی الکل‌ها
سمیت
الکل‌های دیگر سمی‌تر از اتانول هستند، که این نیز بیشتر به دلیل نیاز به زمان بیشتر برای تغییر در فرایند سوخت و ساز است و حتی گاه در فرآیندهای دگرگشت(متابولیسم) ماده‌هایی سمی می‌سازند. برای نمونه متانول، که همان الکل چوب است، به وسیلهٔ آنزیم‌ها در جگر اکسایش می‌یابد و مادهٔ سمی فرمالدهید تولید می‌کند که می‌تواند سبب کوری یا مرگ شود.
یکی از راه‌های کارا در پیشگیری از سمیت فرمالدهید، فراهم آوردن اتانول در کنار آن است چون آنزیم‌های هیدروژن‌زدایی که از متانول فرمالدهید می‌دهند بر اتانول اثر بیشتری دارند، بدین گونه از پیوند و عمل بر روی متانول پیشگیری می‌کند. در این زمان متانول باقی‌مانده وقت دفع از راه کلیه‌ها را پیدا کرده و فرمالدهید باقی‌مانده نیز به فرمیک اسید تبدیل می‌شود.
خلاصه
به طور کلی، زمانی که نام الکل به تنهایی به کار می‌رود، معمولاً منظور اتانول است که همان الکل گرفته‌شده از جو یا عرق یا همان مشروبات الکلی می‌باشد. اتانول مایعی بی‌رنگ و فرار وبا بویی بسیار تند است که از تخمیر شکرها به دست می‌آید. همچنین گاه به هر گونه نوشیدنی که الکل داشته‌باشد، الکل می‌گویند. هزاران سال است که معمولاً الکل به عنوان یکی از عامل‌های اعتیادآور به شمار می‌آید.
الکل‌های دیگر بیشتر با صفت‌های مشخص‌کنندهٔ ویژهٔ خود می‌آیند مانند الکل چوب (که همان متانول است) یا ایزوپروپیل الکل. پسوند «ول» نیز در پایان نام شیمیایی همهٔ الکل‌ها می‌آید.
مراجع
موریسن، و بوید. شیمی آلی. ترجمهٔ سید احمد شکرایی و عیسی یاوری. چاپ چاپ اول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۵. ISBN 964-01-0778-6.
ویکی‌پدیای انگلیسی