فلاونوییدهای موجود در گل‌همیشه بهار از آزادشدن هیستامین و تولید پروستاگلاندین‌ها جلوگیری می‌نمایند. ساپونین‌های گل همیشه بهار از آزاد شدن هیستامین، برادی کینین و بعضی از سایر واسطه های التهاب جلوگیری کرده وبا کاهش نفوذپذیری مویرگها مانع تراوش پلاسما به فضای میان بافتی (کاهش ادم) شده، مهاجرت گلبولهای سفید را به‌ناحیه ملتهب کاهش می‌دهند. کارتنوییدهای گل همیشه بهار بخصوص بتاکاروتن پیش‌ساز ویتامین A بوده و به‌اثرات ضدالتهاب فلاونوییدها کمک می کنند. کاروتنوییدها همچنین همراه با تانن موجود در گیاه ممکن است در پیشگیری و بهبود حالت قرمزی ، ادم و درد ناشی از آفتاب سوختگی که در اثراشعه ماوراء بنفش ایجاد می‌شود مؤثر باشند.