داروی ایزونیازید اولین بار در سال ۱۹۵۲ معرفی شد. ایزونیازید فعالترین دارو برای درمان سل با فرمول C۶H۷N۳O می‌باشد.ایزونیازید از هیدرازه کردن اسیدنیکوتینیک به دست می‌اید. ایزونیازید دارای وزن مولکولی کم می‌باشد.(MW ۱۳۷). مولکولی ساده می‌باشد که به راحتی در آب حل می‌شود.ساختار ایزونیازید شبیه داروی پیریدوکسین می‌باشد که درزیر نشان داده شده است.

در آزمایشگاه ایزونیازید از رشد باسیلهای سل با غلظت ۰.۲ میکروگرم جلوگیری می‌کند. در واقع این دارو از ساخته شدن اسیدمایکولیک که برای ساخته شدن دیواره باکتری لازم است جلوگیری می‌کند. همچنین ایزونیازید می‌تواند وارد سلولهای درشتخوار شود و در نتیجه قادر است بر ارگانیسمهای داخل و خارج سلول اثر کند.

ایزونیازید به راحتی از دستگاه گوارش جذب می‌شود. همچنین به راحتی در داخل مایعات بدن و میان بافتها منتشر می‌شود.

با مصرف خوراکی ۳۰۰ میلی‌گرم ایزونیازید مقدار غلظت این دارو در عرض ۱ تا ۲ ساعت به ۳ تا ۵ میکروگرم در میلی‌لیتر خون می‌رسد.